Cinque.

vaknar til at det lavar ned utanfor vindauget, store flak som smeltar og lagar våte elver nedover ruta. Så eg blir inne, lagar kaffi, vaskar leiligheta, drøymer meg vekk og tilbake til italia i sommar, til sol og varme og utsikt over middelhavet.

M.

aller mest saknar eg mamma og havet.

Strangers.

for mellom eit og to år sidan tok eg ein heil masse bileter av framande mennesker, eg veit ikkje, kanskje fordi eg var einsam. Likar aller best dei av folk saman, hand i hand, side om side, du veit, på veg ein stad.

Denne våren vil eg gjer litt fleire småprosjekt som dette, berre for å komme i gong med eit eller anna. (Sei frå om de har idear/vil vere med då vel!)

12:14.

det er eit eller anna heilt spesielt med den øyredøyvande stilla som berre fins der det er meir natur enn mennesker. når kvart måkeskrik, kvar grein som dryssar snø, kvar einaste bølge mot fjæresteinane bryter med lyden av ingenting og er så uendeleg overveldande.

Early mornings in foreign countries.

Å vakne i ei framand seng, i ein framand by, i eit framand land, utan spesifikke planar for dagen, morgondagen eller den kommande veka. Fridomskjensla, herregud, den fridomskjensla.

Cres.

det eg hugsar aller best: solbrente turistar(meg), vidopne dører overalt, øl på tolitersflaske, kyrkjeklokka som vekte oss kvar morgon kl. 06:00, 06:30 og 10:00, sykkelturar til butikken, det heftige tordenvêret den natta, det sinnsjukt turkise adriaterhavet og strendene med småstein, ikkje sand, grilling med lokale, båtar, båtar overalt, null bilveg, pastellfarga hus, wifisnylting ved fontena midt i sentrum, spaserturar i smale gater, den avslappa stemninga som fans overalt vi leitte: i dobbelsenga i leiligheta vi leigde, mellom rare påleggvariantar i butikkhyllene og i solnedgongen over dei slitne hustaka.

Slovenia, 05:30.

eg vaknar til stillhet og rustbrune fjellknausar på toget på veg ein stad vi ikkje hadde planar om å dra. vi har nettopp passert grensa til slovenia, og toget har stoppa for passkontroll eller kven veit. sola sniker seg såvidt opp bak toppane i horisonten og fuglane kvitrar forsiktig gjennom det opne vindauget i kupéen. nedslitte godsvogner plassert på sporet ved sidan av, matchar perfekt landskapet rundt. austeuropa.

reisepartner sover tungt på setet rett ovanfor og det er så stille så stille at eg høyrer mine eigne hjarteslag i hovudet, pustar såvidt, redd for å øydelegge den fullstendige idyllen. slovenia er i ferd med å vakne, og eg er så uendeleg trøtt og så uendeleg fornøgd. toget startar sakte men sikkert opp igjen og sola glitrar i skodda over dei grønbrune markene som rullar forbi. neste stopp: ljubljana, 06:35.

Om ein heimstad som blir finare og finare for kvar gong ein kjem tilbake.

hund.

det er så sjukt mange fine hundar som går forbi på gata for tida(og eg fotograferar alle eg kan).

analog seinsommar: øya.

to månadar etter alle andre: mine bileter frå éin dag på øyafestivalen i august. litt uheldig med vêret, veldig heldig med selskapet.