juni.

folkens, det er sommar! eg ligger strak ut i feberrus heime med mamma og pappa, og det gjer meg heilt forvirra. det føles som om det er så mykje som må ryddast opp i før eg forlet vestlandet, men eg klarar ikkje setje fingeren på kva. håpar det berre er feberen som tullar med meg. skal straks flytte ut frå hybelen på sandane, og er straks ferdig med tre år på vidaregåande. det føles så bra, i vinter trudde eg aldri dette året skulle bli ferdig.

(håpar de har det fint, alle.)

mitt liv anno fjortande mars.

drikker liter på liter med appelsinjuice, tar bussen til sjukehuset, sover med ullsokkar på, skriver tekstar eg ikkje tør poste, søker opp flybillettar til langt vekke, fotograferar mat til skuleprosjekt, teller blåmerker på knea, drikker sprit og dansar, går i tynne strømpebukser, køyrer bil, kjøper for mykje dyr sjokolade, er aleine, oppdagar musikk og lagar nye spelelister, sender meiningslause meldingar, tvilar, ser seriar på nytt, planlegger, fryser, stressar, tenkjer på kva som skjer når ein døyr.

london baby.

det eg kjem til å hugse: shabby hotell med smale gongar og blomstergardiner, victoria station, sjukt bra vintage i brick lane, english ham and cheese panini + appelsinjuice, camden market, mi første 120 film-fremkalling(dei kvadratiske biletene, tekne med min nye kjærleik lubitel 166b), «please mind the gap between the train and the platform», forvirringa over bilar på feil side av vegen og bussar høge som hus, søte gutar som snakka så pent britisk, blomster på trea, iskald vind og frosne vatnflasker i minikjøleskapet på rommet.

lotte/verda.

tre bileter av fine lotte tekne mot murveggen på badet i lyset av macen. alternative løysningar og alt det der.

den siste veka har eg vore på klassetur i oslo og i morgon er det vidare til london! har sove på seks forskjellige plassar; nattbuss, hostel, pensjonat, sofa, feltseng, og det er merkelig befriande. neste år vil eg at det skal vere litt meir sånn. reising appellerar til meg i enda større grad enn før – så får vi heller sjå om eg saknar det stilleståande livet litt meir om éi veke. har mine tvil.

minusgrader.

det kriblar heilt ut i fingertuppane på ein måte det aldri har gjort før. sit i stova til julie saman med folk eg ikkje kjenner og det føles bra og befriande, desse folka veit ikkje noko om meg, eg kan vere alt eg vil vere, alt eg er. vi snakkar om fallskjermhopping og tatoveringar og framtida og sånt som er viktig. ét pizza og drikker øl, ikkje for å bli full sånn som vanlig, sånn som på sandane der ein må vere full for å ha det fint og kunne snakke om det ein vil, nei, berre for å bli varm i magen og ikkje vere teit og sjenert. det funkar bra, er langt frå heime og det funkar merkelig bra, oslo føles trygt på ein heilt ny måte. tanken på at eg om seks månadar bur i hovudstaden gjer alt mykje lettare, sandane skal få fri frå meg, eg skal få fri frå sandane, og forventningane mine er farlig høge.

2013.

det står skitne panner på kjøkenbenken og eg har enda ikkje lagt på senga eller begynt å tenkje på særemne. sklir når eg springer opp den bratte bakken til hybelen i regnet. ingen sa at livet automatisk blir betre berre fordi vi kastar den gamle kalenderen og plukkar opp rakettrestar og ølboksar frå plenen, men det er lov å satse alt ein har på det likevel.

eg vil: le meir, fotografere meir, reise meir, høyre meir bra musikk, vere modigare. kva vil de?

jul.

god jul alle! håpar de har fine, rolige dagar saman med familien og er varme på beina og mette i magen. eg har tatt fullstendig ferie frå både internett og skulearbeid og i det heile tatt resten av verda. det er så herlig. ser seriar i senga og spelar scabble og ét julekaker frå skapet og har ringenes herre-maraton. håpar eg aldri sluttar å elske jula.

three girls in paris.

haust i paris: litt vått men veldig pent.

dette er frå mandagen: ankom orly(flyplass) litt over halv tolv og fikk sjukt mykje ut av dagen. surra litt med å finne rett metro og sjekka inn på hostellet, smilte av den søte betjeninga før vi spaserte i montmartre og enda opp på ein liten pizzeria når alt anna var fullt og eller stengt. fikk krøllar i håret av regnet og hoppa innom ein heil del rare butikkar, som denne:

drog vidare til marais og la favorite! fin resturant med kjekke, om enn litt stressa, servitørar og sjukt god dessert(som det var for mørkt å ta bileter av).

etterpå gikk vi sjukt langt og utforska dei mørke gatene, kika inn glaset på fine butikkar og gikk oss pittelitt vill og måtte spørre etter vegen ganske mange gongar.

johanne var søt og filma såpeboblene som sveva over hustaka.

(fin og litt slitsom dag.)

sandanedagane i sju pentaxsekund.

sandane.

(dette er utsikta frå min nye heim. det er så bra her.)

det er så herleg å vere tilbake. å smile til den gamle, søte dama bak disken på fotobutikken, kjøpe sjokolade på ein onsdagskveld for hallo to minutt til butikken, le med gamle og nye vennar i mi nye stove, på golvet i gymtimen, ute i gatene midt på natta med ei flaske på innerlomma og duskregn i håret. merkar at sommaren heime var litt for lang, og eg innser at kanskje eg òg treng folk på min eigen alder for å orke å smile.

har kamerasamlinga på ei hylle over senga og vinylspelaren ved vindauget i stova og mykje meir skal det vel egentlig ikkje til før eg føler meg heime. lærer å lage pai og nye, rare pizzavariantar, plantar urter i vindaugskarmen over vasken på kjøkenet, sitter på den vesle verandaen utanfor soveromsdøra til lotte og fotograferar når dei andre røyker. gjer alt eg kan for å prøve å overbevise meg sjølv om at eg kjem til å overleve påbygg, sjølv om det ikkje verkar vidare sannsynleg akkurat no.

(bileter tekne med mitt nye analoge kamera: chinon ca-4.)