sandanedagane i sju pentaxsekund.

veke éin: ettermiddagslys.

dette er veke éin av mitt nye prosjekt; eit kvadratisk sjølvportrett i veka. prøvar å presse meg sjølv til å fotografere digitalt og prøve ut nye greier i photoshop. ofte er det så sjukt tiltak, spesielt når skulearbeid tar all fritid. det første biletet er frå laurdags morgon, hadde akkurat stått opp litt for seint og fikk lyst til å prøve ut den fine kvite veggen i stova. elskar det naturlege vindaugslyset.

sandane.

(dette er utsikta frå min nye heim. det er så bra her.)

det er så herleg å vere tilbake. å smile til den gamle, søte dama bak disken på fotobutikken, kjøpe sjokolade på ein onsdagskveld for hallo to minutt til butikken, le med gamle og nye vennar i mi nye stove, på golvet i gymtimen, ute i gatene midt på natta med ei flaske på innerlomma og duskregn i håret. merkar at sommaren heime var litt for lang, og eg innser at kanskje eg òg treng folk på min eigen alder for å orke å smile.

har kamerasamlinga på ei hylle over senga og vinylspelaren ved vindauget i stova og mykje meir skal det vel egentlig ikkje til før eg føler meg heime. lærer å lage pai og nye, rare pizzavariantar, plantar urter i vindaugskarmen over vasken på kjøkenet, sitter på den vesle verandaen utanfor soveromsdøra til lotte og fotograferar når dei andre røyker. gjer alt eg kan for å prøve å overbevise meg sjølv om at eg kjem til å overleve påbygg, sjølv om det ikkje verkar vidare sannsynleg akkurat no.

(bileter tekne med mitt nye analoge kamera: chinon ca-4.)

dag elleve/sykkelvin/tomt visakort.

veit at ferien er over for lengst, men vil likevel vise litt av den siste(og kanskje beste)dagen i oslo. høgdepunkt: crêpes med nutella til lunsj og oppvarming til øya i ei sjukt fin leilighet på majorstua. ein lang kveld med fine folk og vin i mummikoppar og det var det.

bra greier.

(pentax mx.)

om endelause dagar langt heimefrå.

etter litt fly og ein heil del buss kom eg heim til tunge skyer og modna bringebær i hagen. merkar på heile kroppen kor annleis livet er her, det er så stille og rolig. veit ikkje om det er ein bra ting. uansett, her er ein heil haug bileter frå bra greier: t-baneturar heim til julie halv ett på natta, spaserturar gjennom oslos våte gater, timar på kafé med bra folk.

saknar sovesofaen til julie og saknar å sitte i ein vindaugskarm med øl i handa og sjå ned på folka som går forbi på fortauet(halvfulle høglytte gutar, par med trillekoffert som skranglar med nøklane og låser seg inn i blokka på andre sida av gata, venninnegjengar som pratar høgt og knisar på litt for høge hælar). kjem snart igjen då, oslo. lovar. 

hei oslo.

tek trikken feil veg berre for å sjå nye gater og folk og utekaféar. smilar til ein buss med militærgutar som køyrer forbi, ein av dei løfter det eine augebrynet og smilar tilbake. det er noko med denne byen som er så sjukt bra, sjølv om det er folk overalt og eg har lommekniv i sekken i tilfelle eit eller anna. om eit år vil eg bu her. eller nei, om eit år skal eg bu her. og det skal bli det beste som har skjedd meg så langt(har høge forventningar for ein gongs skuld). (ps: er ensom, fins det nokon som vil drikke kaffi eller sitte i parken med meg?)

øl, musikk og regntunge telt.

malakoff totusenogtolv: tunge bæreposar med drikkevarer, dansehopping og allsang og trange folkemengder, å sove til minst elleve med soveposen over hovudet under ein dryppande teltduk, lyspærelenker i trea, fine gutar, snille gutar, innpåslitne gutar, nye blåmerker på knea, å springe sikksakk mellom teltpluggar og vatndammar, skodde over fjelltoppane, ein arm eller to om skuldrane, å ta bussen heim klokka tre på natta og le og snakke høgt om alt det rare som har skjedd.

(så sprakk malakoffbobla og eg blei forkjøla og sov heile søndagen, for det var det einaste som gav meining.)

svartkvitt.

i helga fremkalte eg min første svartkvittfilm heilt sjølv. det var skikkelig skummelt, men eg følte meg superflink når bileta dukka opp på rullen. i dag fikk eg skanna dei inn på macen, og sjølv om det kanskje ikkje blei så bra som eg håpte på, så trøstar eg meg med at hallo, first time. her er i alle fall dei eg likar best:

(jenta på bileta er janne. ho er fin.)

Late regndagar.

gikk ein tur i pøsregnet og det rann kalde dråpar nedover ryggen under jakka og luggen krølla seg i hundre små korketrekkerar. eg får ikkje gjort noko som helst fornuftig for tida. er oppe til det begynner å lysne og lufta på rommet blir varm og tung. sover til langt på dag, lagar middag, ser heile sesongar halvdårlige seriar og pratar drit med min bror. handlar litt på internett, tenkjer at sommaren har tapt seg.

prøvar å vere litt mindre sjølvkritisk på denne bloggen, litt mindre perfeksjonist. vil prøve å dele litt meir av det kvardagslege kanskje, kva trur de?